Η κορυφαία πρόταση για τους (μεγαλο)μετόχους των τραπεζών

Πέμπτη, 6 Οκτωβρίου 2011 - 07:03

Όταν η κυρία Μέρκελ λέει επίσημα ότι η Γερμανία είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει την ανακεφαλαιοποίηση των γερμανικών τραπεζών, θα ήταν υπερβολικά αισιόδοξο να υποστηρίξει κανείς ότι οι ελληνικές τράπεζες θα παραμείνουν ως έχουν. Κι αυτό το έχουν αντιληφθεί πλήρως οι σημερινές διοικήσεις των τραπεζών. Κάποιες σπεύδουν να αγοράσουν μελλοντικό χρόνο με δάνεια σε εκδότες, λες και κάτι φοβούνται. Κάποιοι άλλοι κάνουν deals με ρυθμό πυροβόλου. Το κορυφαίο, όμως, είναι η πρόταση του option για τους μετόχους των τραπεζών.

Η πρόταση αυτή κάνει τις τελευταίες ημέρες το γύρο των υπουργικών γραφείων. Ευτυχώς δεν έχει βρει ένθερμους υποστηρικτές (ακόμη). Βλέπετε, το πολιτικό κατεστημένο φοβάται ότι η αποδοχή τόσο προκλητικών προτάσεων θα μπορούσε να είναι η σταγόνα που θα ξεχείλιζε το ποτήρι της οργής. Και δεν είναι εποχή για τόσο μεγάλα ρίσκα.

Η περίφημη πρόταση λέει το εξής: «Να δοθεί option στους σημερινούς μετόχους των τραπεζών να μπορούν να αγοράσουν μετοχές σε δύο χρόνια στην τιμή που πρόκειται να αποκτήσει τις μετοχές το κράτος με την ανακεφαλαιοποίηση». Τι σημαίνει αυτό; Αν οι τράπεζες σωθούν, οι σημερινοί μέτοχοι να ελέγχουν και αύριο τις τράπεζες και μάλιστα έχοντας πληρώσει τις μετοχές με τιμές... Αργεντινής! Αν δεν σωθούν, τι είχαμε τι χάσαμε. Με τον τρόπο αυτόν οι μεγαλομέτοχοι των τραπεζών θα μπορούν να επανέλθουν ΑΝ τους συμφέρει. Αυτά δεν έχουν γίνει ούτε στις πιο σκοτεινές μέρες της φεουδαρχίας...

Χρησιμοποιούν ως άλλοθι τους ένα εκατομμύριο επενδυτές – μετόχους των τραπεζών. Στην πραγματικότητα δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή για τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των μικροεπενδυτών. Δεν το έκαναν στο παρελθόν, δεν θα το κάνουν ούτε στο μέλλον.
Όσο για τη συμπεριφορά ορισμένων διορισμένων διοικήσεων (να μην τους πάρει όλους η μπάλα, όταν λέμε "ορισμένες" κυριολεκτούμε) σε κρατικές τράπεζες; Κάνουν σαν να μην υπάρχει αύριο. Συμπεριφέρονται λες και πρόκειται σύντομα να πέσουν τα τείχη της πόλης και οι ίδιοι δείχνουν να βρίσκονται σε κατάσταση απόλυτου πανικού. Ξεχνούν ότι δεν διοικούν το μαγαζί του πατέρα τους και ότι δεν αποκλείεται να κληθούν στο μέλλον να δώσουν εξηγήσεις. Το γεγονός ότι οι παλιότεροι δεν έδωσαν, αυτό δεν σημαίνει ότι το καθεστώς της ατιμωρησίας θα ισχύσει και γι΄αυτούς...

Θανάσης Μαυρίδης
thanasis.mavridis@capital.gr