Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

Εκεί κι εδώ (2)

Με τον Λάζαρο Μαύρο
Μ Ι Α ΠΟΛΥ σημαντική αλήθεια. Τη συμπεριέλαβε στο άκρως επίκαιρο και επί της ουσίας καίριο σήμερα για τον Ελληνισμό βιβλίο του, «Από την Κλεπτοκρατία στη Χρεοκοπία» (εκδόσεις Πατάκη), ο από δεκαετίες έγκυρος Αθηναίος δημοσιογράφος Σταύρος Λυγερός. Για το πώς φτάσαμε στη σημερινή κατάντια. Ολοκληρωμένο τέλη Σεπτεμβρίου στην Κύθνο το βιβλίο, για την Ελλάδα μας γράφει. Μα και για την Κύπρο μας ισχύουν τ’ ανάλογα, τ’ αντίστοιχα και τα παραπλήσια: «Στην πραγματικότητα, αποδεικνύεται με δραματικό τρόπο η καθοριστική σημασία που έχει για τη ζωή του καθενός η Πολιτική. Κατά μία έννοια, η Πολιτική μάς εκδικείται, επειδή πάψαμε να είμαστε επί της ουσίας πολίτες. Αρνηθήκαμε την ευθύνη μας για τα Κοινά. Εκφυλιστήκαμε σε ψηφοφόρους-πελάτες των κομμάτων, είτε κλειστήκαμε αυτάρεσκα στον κάθε μικρόκοσμό μας. Κατ’ αυτόν τον τρόπο αφήσαμε να καθορίζουν τις τύχες μας συνήθως θλιβεροί και ενίοτε άθλιοι επαγγελματίες πολιτικάντηδες, αρκετοί εκ των οποίων σήμερα ανερυθρίαστα κουνάνε το δάκτυλό τους στην κοινωνία» (σελ. 360).
Ε Π Ε Ι Δ Η ακριβώς, ο λαός σε Ελλάδα και Κύπρο, πάψαμε να είμαστε επί της ουσίας πολίτες συμμετέχοντες ενεργά, διεκδικητικά, υπεύθυνα, με αξιώσεις τέτοιες ώστε η πολιτική μας βούληση να επενεργεί αποτελεσματικά σε όλα τα επίπεδα του πολιτικού γίγνεσθαι, στις αποφάσεις των κομμάτων, της Βουλής, της Κυβέρνησης και της κάθε εξουσίας, επειδή φορτώσαμε στον… κόκορα τις υποχρεώσεις και τα καθήκοντά μας ως πολίτες έναντι της οργανωμένης σε πολιτεία τωρινής και αυριανής συλλογικής μας ύπαρξης, εκφυλιστήκαμε, ως λαός, σε τέτοιο βαθμό κατάντιας ώστε να έχουμε σήμερα εκλελεγμένους ηγέτες που μόνο ντροπή, απέχθεια και απόγνωση παράγουν.

Ο Ι ΑΝΑΞΙΟΙ
, ανίκανοι, επικίνδυνα ανεπαρκείς που μας κυβερνούν και που ηγούνται των κομμάτων είναι η μία όψη του νομίσματος. Η άλλη όψη, είμαστε όλοι εμείς: Ανάξιοι, ανίκανοι και εξίσου ανεπαρκείς πολίτες. Εντός ή εκτός κομμάτων, οπαδοί ή μη, ψηφοφόροι ή τής αποχής, θλιβερά, άθλια κι αξιοθρήνητα ποσοστά στις εκάστοτε εκλογές, για να κορδώνουν και να καπαρτίζουν οι εκλαμπρότατοι (έτσι όπως τους έγραφε κι ο στρατηγός Μακρυγιάννης), οι εξ επαγγέλματος δημαγωγοί, αρχομανείς εξουσιολάγνοι, επικεφαλής και στελέχη τής ολιγαρχικής κομματικής ηγετοκρατίας.
Κ Α Ι ΑΥΤΗ η όψη αποτελεί τη θλιβερότερη κατάντια του πολιτεύματος. Που έχει μεν όνομα «δημοκρατία», μα ούτε γελοία καρικατούρα της ρεππάπλικ δεν είναι πλέον…
ΕΡΩΤΗΣΗ
Θα ευαρεστηθεί η εκ των ηγετών του ΑΚΕΛ φιλτάτη Γκιούροβα τής «Χαραυγής», να μας γράψει τι απέγιναν οι γραπτές σιγουριές της ότι στη Ν. Υόρκη ο Χριστόφιας της δεν θα άφηνε στο απυρόβλητο την Τουρκία και την τ/κ ηγεσία; Εντόπισε πουθενά, είτε στις δηλώσεις Μπαν Κι Μουν είτε στους πανηγυρισμούς Έρογλου, ότι τους… πυροβόλησε έστω και μ’ αεροβόλο, ο αναβαπτισμένος και σε συναυλίες «βάστα Χριστόφια», ξεγραβάτωτος με τις τριπλές καππακωτές «Ε/κ ηγέτης»;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου