Αυτό και ανατρέπει όσα ψέλιζαν οι δήθεν αντιμνημονιακοί της δεξιάς, αλλά και οι δήθεν επαναστάτες της αριστεράς που έχασαν το στόχο: Τη νέα δανειακή σύμβαση και «παρακαλούν» για εκλογές….
Έχουμε και λέμε εν συνόψει:
Το δημοψήφισμα ήταν μία μπλόφα, που έστησε φαινομενικά ο ΓΑΠ μόνος του, αλλά στην πράξη σε συνεννόηση με «Μέρκελ» και «Ομπάμα». Και πέτυχε όλους τους στόχους του:
α) Οδήγησε τις Μεσογειακές κυρίως χώρες ένα βήμα ακόμα κοντά στο γκρεμό (Ιταλία, Ισπανία) και σε απόσταση ορατότητας απ αυτόν τη Γαλλία. Έτσι Η τευτονική Γερμανία πάει πιο κοντά στο 4ο Ράιχ.
β) Ξεσκέπασε τη ΝΔ και το Σαμαρά και τον βάζει να ψηφίζει όλη την «άγνωστη» 2η δανειακή σύμβαση, δήθεν για το συμφέρον της χώρας.γ) Γλυτώνει για κάμποσο καιρό το ΓΑΠ (και το ΠΑΣΟΚ) από την κατηγορία ως τους μόνους ξε-πουλητές της χώρας και τη μετατροπή της σε επίσημο προτεκτοράτο.
δ) Ξεδοντιάζει την καθεστωτική αριστερά, αφού να βγουν στο κλαρί για την δανειακή σύμβαση μετά την «εξέγερση» στις 28 Οκτώβρη του 2011, ζητούσαν την εκλογική ΜΟΝΟ εξαργύρωση.
ε) Απέδειξε πόσο «λίγοι» είναι όσοι νομίζουν ότι κατέχουν την βατικάνεια αλήθεια στον λεγόμενο «πατριωτικό χώρο», είτε ως υπέρμαχους του εθνικού νομίσματος χωρίς τις βασικές προϋποθέσεις (όπως π.χ. η στάση πληρωμών στους δανειστές), είτε όσους έχουν φοβικά σύνδρομα απέναντι στο Ευρώ, Τουρκία κλπ, έστω και λίγο λιγότερα από την αστική τάξη.
στ) Δημιουργεί συναισθήματα παραμερίσματος του ενεργού λαού, αφού «η παρούσα πλειοψηφία» της Βουλής δήθεν νομιμοποιείται να προτεκτορατοποιήσει τη χώρα με Επιτροπεία, Εμπράγματες υποθήκες, ελεύθερες επιχειρηματικές ζώνες, ημιαυτονομήσεις περιφερειών, σκλήρυνση του αυταρχισμού, φόρτωμα νέων υπέρογκων νέων δανείων σε κρατικές δομές, μήκυνση της λιτότητας και με το χάος της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας να χάσκει..
Και ποια μπορεί να είναι η απάντηση;
Με δυο λόγια: Σύμπηξη μορφών ανοικτών αγωνιστικών μετώπων που θα στηρίζεται στις παραδοχές:
α) Η καπιταλιστική κρίση είναι βαθιά δομική και έχει μεταφερθεί στο επίκεντρο της Ευρωζώνης που πάει γι’ άλλα και την Ελλάδα ως αρνητικό υπόδειγμα για όλες τις περιφερειακές χώρες.
β) Η Γερμανία έχει αναδειχθεί σε υπερδύναμη – πάλι - της Ευρώπης (αυτή τη φορά μέσω της ΕΕ) και κυριαρχεί άμεσα ή έμμεσα πάνω σε λαούς και χώρες απροκάλυπτα με πρώτη την Ελλάδα. Κατανούμε όλο και περισσότεροι τι είδους ολοκλήρωση είναι η ΕΕ και τι είδους εργαλείο αποτέλεσαν το Ευρώ και τα υπερχρέη.
γ) Η ΗΠΑ αναβαθμίζει το δολάριο και με την στρατιωτική ισχύ της καθυστερεί τη δική της κρίση…
δ) Οι λαοί των Μεσογειακών ευρωπαϊκών χωρών, με το λαό της Ελλάδας και πάλι στο επίκεντρο, οφείλουν να δείξουν το δρόμο της συλλογικής Αντίστασης, της Ρήξης με τις προηγούμενες πολιτικές, την ανατροπή της (καπιταλιστικής) βαρβαρότητας με κέντρο ίσως την περιοχή μας.
ε) Τα ανοικτά αγωνιστικά αμεσο-δημοκρατικά μέτωπα είναι η οργανωτική μορφή που μπορεί να οδηγήσει στο καινούριο, συνοδευόμενη από νέο πολιτισμό συνεύρεσης, αλληλεγγύη, σύνθεσης πέρα από «μαγαζιά» και «καρέκλες». Και αν κομάτια μικρά ή μεγάλα των υπαρκτών αντιμνημονιακών το επιθυμούν, ακόμη καλύτερα… για όλους μας.
Ο ΓΑΠ «θυσιάστηκε» για το δικό τους σκοπό, έστω και αν δεν του βγήκε όλη η ζαριά του… Εμείς;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου