Οι έξη προβαίνουν σε μια σειρά από εύστοχες επισημάνσεις :
- Η χώρα χρειάζεται επειγόντως κυβέρνηση με πολιτική νομιμοποίηση, σχέδιο Εθνικής Αναγέννησης και μεγάλη διαχειριστική ικανότητα. Η παρούσα κυβέρνηση δεν διαθέτει καμία από τις απαραίτητες αυτές προϋποθέσεις.
- Η κυβέρνηση επιτίθεται στα όνειρα μιας ολόκληρης γενιάς.
- Η πολιτική της δεν έχει ούτε υποψία σχεδίου για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και δεν είναι βέβαια εκσυγχρονισμός. Η αφαίρεση των προνομίων διαφόρων συντεχνιών, η κατάργηση των προκλητικών αμοιβών σε τμήματα του δημόσιου τομέα, η αντιμετώπιση της διαφθοράς, της αδιαφάνειας, και των αλόγιστων δαπανών και προνομίων της πολιτικής τάξης της χώρας μας, δεν μπορούν να γίνονται το πρόσχημα για την εξόντωση των χαμηλόμισθων και των χαμηλοσυνταξιούχων
- Η αναπτυξιακή πολιτική δεν μπορεί να στηριχθεί στη μείωση των αμοιβών και την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων. Το συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας δεν μπορεί να είναι το χαμηλό εργασιακό κόστος, αλλά το υψηλό εκπαιδευτικό επίπεδο των ανθρώπινων πόρων της, οι υποδομές της, η υψηλή τεχνολογία, το σταθερό επενδυτικό και φορολογικό περιβάλλον καθώς και το σύγχρονο αντιγραφειοκρατικό και λειτουργικό κράτος.
Το τελευταίο σημείο είναι από πολιτική άποψη το πλέον ενδιαφέρον στην παρέμβαση των 6 στελεχών του ΠΑΣΟΚ, με δεδομένο ότι οι μεγαλοπαράγοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης με προεξάρχουσα την κ. Μέρκελ, υποστηρίζουν την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ΕΕ μέσω της «κινεζοποίησης» των εργασιακών αμοιβών και της συρρίκνωσης του Κράτους Πρόνοιας. Επειδή όμως αυτή η θέση σκιαγραφεί γενικώς το μέλλον των ευρωπαίων εργαζομένων και αποσαφηνίζει τις πρακτικές του μεγάλου κεφαλαίου, οι οικονομολόγοι του κατεστημένου επιδίδονται συστηματικά σε ένα «τεχνικό» και γριφώδη λόγο που μπουρδουκλώνει την κοινή γνώμη και δημιουργεί εξαρτητικά σύνδρομα στις μεγάλες μάζες…Και κοντά σε αυτούς αλλά όχι λιγότερο σπουδαιοφανείς, έρχονται διάφοροι «προοδευτικοί» οικονομολόγοι, επιδιδόμενοι ελάχιστα έως καθόλου στην αποφετιχοποίηση των οικονομικών μεγεθών…Με αυτή την ευκαιρία υπενθυμίζω εδώ ένα κείμενο του Γρηγόρη Κλαδούχου
http://oikonikipragmatikotita.blogspot.com/2011/10/blog-post_682.html όπου γινόταν ρητή αναφορά σε μια άλλη «παραγωγική διαδρομή», με ανταγωνιστικό πλεονέκτημα την υπεροχή της εξειδικευμένης και «επιμορφωμένης» εργασίας έναντι του κινεζικού πρωτογονισμού. Έγραφε ο Γ.Κ :
«Παρ’ όλη τη μαζική παραγωγή προϊόντων, η Κίνα δεν έχει καμία αναγνωρίσιμη μάρκα ανάμεσα στις 100 πρώτες παγκόσμια. Το όχι στην κινεζοποίηση σημαίνει δυο πράγματα: Η Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει χώρα που το ανταγωνιστικό της πλεονέκτημα είναι η φθηνή εργατική δύναμη· η πραγματική της θέση στον παγκόσμιο οικονομικό χάρτη είναι με προϊόντα υψηλών συντελεστών προστιθέμενης συμβολικής αξίας. Χρειασθήκαμε και χρειαζόμαστε μια παιδεία της ποιότητας, της ταυτότητας, ερευνητικά κέντρα, πανεπιστήμια που να υπηρετούν αυτές τις επιλογές και εναλλακτικές κατανομές."
ΥΓ. Η φωτοσύνθεση είναι του εξαντρίκ δόκτορος Φλάντζα ( http://dr-flantzas.blogspot.com/. )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου