Με αφορμή κάποιες εκδηλώσεις του Ιδρύματος Ωνάση
Καλά περάσαμε στις γιορτές με τον Εφραίμ, τον Παπαδήμο, τον Καρατζαφέρη και τον Γιωργάκη! Ήρθε όμως μια πρόσκληση από τη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση για να ταράξει τη χριστουγεννιάτικη Νιρβάνα μας.Η πρόσκληση αφορούσε μια εκδήλωση με τίτλο: Τα «κομμένα» σχολικά εγχειρίδια της Ιστορίας. Το σχετικό σκεπτικό, αναφέρει:
«Η Ιστορία της ΣΤ´ Δημοτικού είναι μόνο το πιο πρόσφατο από μια σειρά παραδειγμάτων σχολικών εγχειριδίων Ιστορίας που προκάλεσαν τόσο σφοδρές αντιπαραθέσεις, ώστε εντέλει το Υπουργείο Παιδείας να υποχρεωθεί να τα αποσύρει, προκειμένου να ηρεμήσουν τα πνεύματα… Η εκδήλωση εντάσσεται στον κύκλο Η αφήγηση της Ιστορίας και η διδασκαλία της ως ιστορικά φαινόμενα που φιλοδοξεί να αναδείξει κρίσιμα ζητήματα όπως η διαμόρφωση της συλλογικής συνείδησης μέσα από την αντιμετώπιση του μαθήματος της Ιστορίας στο σχολείο και μέσα από τη δημόσια συζήτηση για θέματα ιστορίας, ή το ζήτημα της διάστασης που συχνά παρατηρείται ανάμεσα στην Ιστορία των ειδικών ιστορικών και την «επίσημη» σχολική εκδοχή της ιστορίας αλλά και τη δημόσια ιστορία γενικότερα. Ακόμα, το πώς πολιτικοί στόχοι και γενικότερες κοινωνικές τάσεις μιας εποχής επηρεάζουν τον τρόπο διδασκαλίας της Ιστορίας.»
Με δυο λόγια, εμείς καταλαβαίνουμε ότι η απόκρυψη σημαντικών ιστορικών γεγονότων από τους “ειδικούς ιστορικούς” -όπως οι Γενοκτονίες που συνέβησαν στην Ανατολή από έναν ακραίο εθνικισμό, η εν ψυχρώ σφαγή της Σμύρνης από τους κεμαλικούς, η αποσιώπηση της Οκτωβριανής Επανάστασης, η εσωτερική σύγκρουση στην Κατοχή με τους δωσίλογους, η ξένη επέμβαση, ο Εμφύλιος και τα μετεμφυλιακά γεγονότα, τα Σεπτεμβριανά του ’55, η αποκιοκρατία και ο ρόλος της στο Κυπριακό- όχι μόνο δεν καταγγέλονται ως “στρατευμένη δουλόφρων ιστοριογραφία”,αλλά αντιθέτως θεωρείται -από τους οργανωτές- ότι αποτελεί στοιχείο προς υπεράσπιση, μιας και οι ”αντίπαλοι” είναι οι “αδαείς” -κατά τους οργανωτές πάντα- που εκφράζουν είτε την “«επίσημη» σχολική εκδοχή της ιστορίας αλλά και τη δημόσια ιστορία γενικότερα“” .«Η Ιστορία της ΣΤ´ Δημοτικού είναι μόνο το πιο πρόσφατο από μια σειρά παραδειγμάτων σχολικών εγχειριδίων Ιστορίας που προκάλεσαν τόσο σφοδρές αντιπαραθέσεις, ώστε εντέλει το Υπουργείο Παιδείας να υποχρεωθεί να τα αποσύρει, προκειμένου να ηρεμήσουν τα πνεύματα… Η εκδήλωση εντάσσεται στον κύκλο Η αφήγηση της Ιστορίας και η διδασκαλία της ως ιστορικά φαινόμενα που φιλοδοξεί να αναδείξει κρίσιμα ζητήματα όπως η διαμόρφωση της συλλογικής συνείδησης μέσα από την αντιμετώπιση του μαθήματος της Ιστορίας στο σχολείο και μέσα από τη δημόσια συζήτηση για θέματα ιστορίας, ή το ζήτημα της διάστασης που συχνά παρατηρείται ανάμεσα στην Ιστορία των ειδικών ιστορικών και την «επίσημη» σχολική εκδοχή της ιστορίας αλλά και τη δημόσια ιστορία γενικότερα. Ακόμα, το πώς πολιτικοί στόχοι και γενικότερες κοινωνικές τάσεις μιας εποχής επηρεάζουν τον τρόπο διδασκαλίας της Ιστορίας.»
Το ότι μπορεί οι “ειδικοί ιστορικοί” να είναι βουτηγμένοι μέχρι τα μπούνια σε εθελοδουλείες και να υπηρετούν τις όποιες ιδεοληψίες, δεν περνά καθόλου από το μυαλό των αααθώων οργανωτών!!!!!!
Και όλη αυτή η προσπάθεια “ξεπλύματος” μιας αναθεωρητικής και στημένης ιστοριογραφίας γίνεται τη στιγμή που ολόκληρες σελίδες της νεότερης ελληνικής ιστορίας είναι ακόμα άγραφες, ενώ κυριαρχεί στο συγκεκριμένο ρεύμα η Άρνηση των Γενοκτονιών και η συγκάλυψη των εγκλημάτων του τουρκικού εθνικισμού…
Η απόρριψη του συγκεκριμένου πονήματος, το οποίο προσπαθεί να “ξεπλύνει” κυριολεκτικά η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνώντου Ωνάσειου, από την κατακραυγή για την μερικότητα και την αντιεπιστημονικότητα που το διέκρινε , περιγράφεται εξαιρετικά από τον Κ. Παλούκη: “ Η άρνηση του βιβλίου είναι μια «εξέγερση» των «από κάτω» που διεκδικούσαν και διεκδικούν το ρόλο που τους αξίζει και τους ανήκει στην ιστορία, αλλά και σε αυτήν εδώ τελικά την κοινωνία. Είναι η άρνηση και η αντίσταση σε συμβολικό και ιδεολογικό επίπεδο, σε επίπεδο ιστορίας, της εξαφάνισης τους από το ιστορικό γίγνεσθαι. Είναι η διεκδίκηση του παρελθόντος τους και του «πόνου» τους. Είναι η διεκδίκηση του δικαιώματός τους να έχουν άποψη για τη δική τους συλλογική ιστορική μνήμη….”
—–
Η εμμονή των υπευθύνων της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών με το βιβλίο της Ρεπούση είναι εντυπωσιακή. Και το θέμα της 8ης Φεβρουαρίου “Η διδασκαλία της μεταπολεμικής ιστορίας μέσα από τα σχολικά εγχειρίδια“ συνοδεύεται επίσης από το εξώφυλλο της κ. Ρεπούση ως να πρόκειται για το σοφώτερο των ιστορικών πονημάτων και οδηγός για την “επιστημονική” και “σοβαρή” και “αντικειμενική” διδασκαλία της μεταπολεμικής ιστορίας…
Εντάξει σύντροφοι! Το πιάσαμε το υπονοούμενο και εμπεδώσαμε το μήνυμα που θέλετε να στείλετε στους μη ειδικούς.Και φυσικά, μιας και εμείς είμαστε με τη “δημόσια ιστορία” και ενάντια στους συγκεκριμένους “ειδικούς ιστορικούς”, ας μην ξεχάσουμε το σοφό λαό μας που λέει και αποτυπώνει εξαίρετα τη ρεπούσεια εμμονή των οργανωτών της Στέγης...:
“Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί μα η χαρά δεν την αφήνει“!!!
Εμείς σας ξαναπροτείνουμε τα πλείστα όσα θέματα είχαμε ανεβάσει εκείνη την εποχή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου