Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Δεν φεύγει ο Γιώργος από αρχηγός

Πανωλεθρία δελφίνων. Απέτυχαν παταγωδώς στην προσπάθειά τους να απομακρύνουν τώρα τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ«E» 17/1

Ούτε καν μια ασήμαντη επανάληψη της υπόσχεσης ότι δεν θα είναι και πάλι υποψήφιος για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ κατόρθωσαν οι αγωνιούντες δελφίνοι να αποσπάσουν από τον Γιώργο Παπανδρέου. Φρούδες αποδείχθηκαν οι ελπίδες τους κατά τη διάρκεια των διήμερων εργασιών του Εθνικού Συμβουλίου, ενός οργάνου που όπως αποδείχθηκε αυτός εξακολουθεί να ελέγχει. Αντιθέτως, ο ηγέτης του ΠΑΣΟΚ αποτρέλανε και έριξε σε κατάθλιψη τους επίδοξους διαδόχους του, βάζοντας τον... παραλίγο πρωθυπουργό Φίλιππο Πετσάλνικο να κάνει δηλώσεις στον ραδιοφωνικό σταθμό Βήμα FM. «Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι θέμα τι θέλει ή δεν θέλει ο ίδιος ο ενδιαφερόμενος, αλλά των γενικότερων συνθηκών που διαμορφώνονται κάθε φορά» είπε ο πρόεδρος της Βουλής, αφήνοντας ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο όχι μόνο να διεκδικήσει ο Γ. Παπανδρέου επανεκλογή του ως προέδρου του ΠΑΣΟΚ, αλλά και να το πράξει ως... «σωτήρας» που δήθεν θα τον αναγκάζουν «οι γενικότερες συνθήκες»!

Η τακτική του Γ. Παπανδρέου αναφορικά με την προσωπική πολιτική του επιβίωση στέφθηκε από πλήρη επιτυχία. Οχι μόνο κέρδισε τρεις ακόμη μήνες παραμονής στην ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος, αλλά επιπλέον δεν δεσμεύτηκε ουσιαστικά σε τίποτα. Σε κανένα συγκεκριμένο και αμετάθετο χρονοδιάγραμμα εσωκομματικών εκλογών.

Η διαρκής χρονοτριβή, οι αέναες καθυστερήσεις, οι αναβολές συνεδρίασης των κομματικών οργάνων υπηρετούν αποτελεσματικά τον υπέρτατο προσωπικό στόχο του Γιώργου Παπανδρέου, που δεν είναι άλλος από την παραμονή του όσα το δυνατόν περισσότερα χρόνια στην καρέκλα του προέδρου του ΠΑΣΟΚ.

Γνωρίζει άριστα την πολιτική μετριότητα και τα πάμπολλα αδύνατα σημεία των δελφίνων και σωστά εκτιμά ότι δεν έχουν το πολιτικό ανάστημα και το σθένος να αναμετρηθούν μαζί του ούτε καν τώρα, μετά την απίστευτα επώδυνη για τον ελληνικό λαό πρωθυπουργία του εξαιτίας της πρωτοφανούς αντιλαϊκής πολιτικής που άσκησε.

Πολύ σωστά εκτιμά ότι, όσο ροκανίζει τον χρόνο και φέρνει την εκλογή αρχηγού του ΠΑΣΟΚ πιο κοντά στις βουλευτικές εκλογές, τόσο μεγιστοποιεί το πολιτικό κόστος για τους επίδοξους διαδόχους του της αναμενόμενης συντριπτικής εκλογικής ήττας του ΠΑΣΟΚ. Κανένας δελφίνος δεν θέλει να αναλάβει αρχηγός και μέσα σε έναν μήνα να φέρει το εκλογικό ποσοστό του ΠΑΣΟΚ σε επίπεδα σαφώς χαμηλότερα από εκείνα που είχε πάρει πριν... από 35 (!) χρόνια, το 1977, όταν είχε πιάσει το 25% και πλέον των ψήφων.

Η συνάρτηση των εσωκομματικών εκλογών με το «κούρεμα» του χρέους και τη νέα δανειακή σύμβαση όπου ο ελληνικός λαός θα χρεωθεί 60 τουλάχιστον πρόσθετα δισεκατομμύρια ευρώ για να γίνει η κεφαλαιακή αναπλήρωση και ο αφελληνισμός των ελληνικών τραπεζών χωρίς οι τραπεζίτες και οι μέτοχοι των τραπεζών να βάλουν λεφτά από την τσέπη τους, καθιστά ενδεχομένως κενή περιεχομένου την αναφορά στον Μάρτιο ως μήνα ενδοπασοκικών εξελίξεων.

Ούτε και η γενική υπόσχεση να προηγηθούν αυτές των βουλευτικών εκλογών σημαίνει κάτι, γιατί ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε η ΝΔ θέλουν εκλογές σύντομα. Ο Ευ. Βενιζέλος μέσα στο Εθνικό Συμβούλιο ανέφερε ως νωρίτερη δυνατή ημερομηνία εθνικών εκλογών την... 29η Απριλίου! Μια προσχηματική ημερομηνία που λειτουργεί ως «σκαλοπάτι» για τη διολίσθηση των βουλευτικών εκλογών προς τον Μάιο - Ιούνιο και από εκεί στη μετάθεσή τους για το φθινόπωρο!

Η ΝΔ δεν έχει καμιά αντίρρηση στη διαρκή απώθηση των εκλογών διαρκώς και πιο μακριά, πιο αργά. Θυμηθείτε τα σχετικά «λόγια του αέρα» του Αντώνη Σαμαρά στο θέμα αυτό. Στην αρχή ήθελε εκλογές στις 4 Δεκεμβρίου, έπειτα τις πήγε δυόμισι μήνες αργότερα, στις 19 Φεβρουαρίου, και τώρα έδωσε «τράτο» άλλον ενάμιση μήνα, κάνοντας λόγο για τις 8 Απριλίου! Κι έχει ο Θεός...

Με άλλα λόγια, πιθανότατα θα βλέπουμε τον Γιώργο Παπανδρέου πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ για πολλούς μήνες ακόμα - τόσους πολλούς που δεν αποκλείεται κάτω από ορισμένες συνθήκες και προϋποθέσεις να τον δούμε να ηγείται αυτός του ΠΑΣΟΚ στις βουλευτικές εκλογές!

Ανέκαθεν η εσωκομματική διαπάλη στο ΠΑΣΟΚ είχε και απροσδόκητες στροφές.

ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
Ποντάρει πολιτικά στη χρεοκοπία μας

ΩΦΕΛΗΜΕΝΟΣ εξαιρετικά σε προσωπικό επίπεδο θα βρεθεί ο Γ. Παπανδρέου αν η Ελλάδα χρεοκοπήσει όσο αυτός συνεχίζει να είναι πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Σε μια τέτοια περίπτωση εννοείται πως δεν θα γίνουν ούτε βουλευτικές εκλογές μέχρι να σταθεροποιηθεί κάπως η κατάσταση - πόσω μάλλον εσωκομματικές εκλογές στο ΠΑΣΟΚ για ανάδειξη προέδρου. Αλλά κι αν ακόμη καταρρεύσει το υπάρχον πολιτικό σκηνικό εξουσίας σε περίπτωση άτακτης χρεοκοπίας, έστω και ηγούμενος τμήματος του ΠΑΣΟΚ ο Γ. Παπανδρέου θα βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση για να προσπαθήσει και πιθανόν να πετύχει να πλασαριστεί και στο νέο πολιτικό σκηνικό που ούτως ή άλλως θα αναδυθεί από τα συντρίμμια της χώρας στην πορεία προς την ανασυγκρότηση.

======================================

Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Οι ΗΠΑ υπονομεύουν την Ευρωζώνη

Οίκοι αξιολόγησης. Οι «ατομικές βόμβες» του οικονομικού πολέμου στο οπλοστάσιο της Ουάσινγκτον«E» 16/1

Βολές πολυβόλου κατά ριπάς θύμιζαν την Παρασκευή το βράδυ οι ανακοινώσεις του αμερικανικού οίκου αξιολόγησης της πιστοληπτικής ικανότητας κρατών και επιχειρήσεων Standard and Poor's (S&P). Οχι μία ή δύο, αλλά... εννέα (!) από τις δεκαεπτά χώρες της Ευρωζώνης «εκτέλεσε» ο αμερικανικός οίκος υποβαθμίζοντάς τες κατά μία ή δύο βαθμίδες. Μάλτα, Σλοβενία και Σλοβακία επλήγησαν λιγότερο επώδυνα, καθώς η S&P μείωσε την αξιολόγησή τους κατά μία μόνο βαθμίδα. Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία και Κύπρος δέχτηκαν πολύ ισχυρότερο «χαστούκι», καθώς τις έριξε δύο σκαλοπάτια πιο κάτω, πετώντας τη Ρώμη στο ίδιο επίπεδο πιστοληπτικής ικανότητας με το... Καζακστάν!

Πολύ πιο επώδυνη πολιτικά, όμως, αν και μίας και μόνης βαθμίδας, ήταν η υποβάθμιση της Γαλλίας και της Αυστρίας, από τις οποίες η S&P αφαίρεσε το «τριπλό Α» που διασφαλίζει δανεισμό του κράτους με χαμηλό επιτόκιο. Με την υποβάθμιση της Γαλλίας πλήττεται ευθέως ο πυρήνας της Ευρωζώνης και αποσταθεροποιείται το ευρώ. Ο γερμανογαλλικός άξονας, πάνω στον οποίο στηρίζεται ολόκληρο το οικοδόμημα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, κλονίζεται σοβαρά. Είναι αδύνατον να μακροημερεύσει η νομισματική ένωση, αν η Γαλλία συνεχίσει επί πολύ να δανείζεται με διπλάσιο ή τριπλάσιο επιτόκιο από όσο δανείζεται η Γερμανία. Υποβαθμίζοντας τη δεύτερη, την τρίτη και την τέταρτη οικονομία της Ευρωζώνης, ο αμερικανικός οίκος συντείνει στην αύξηση του κόστους δανεισμού της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας. Αυτό θα επιτείνει την ήδη υφιστάμενη υστέρηση των οικονομιών τους έναντι της γερμανικής. Οι χώρες αυτές καταδικάζονται σε μόνιμη διεύρυνση της καθυστέρησής τους σε σχέση με τη Γερμανία, αφού θα είναι υποχρεωμένες να ξοδεύουν πολλές δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ παραπάνω κάθε χρόνο για να αναχρηματοδοτούν το δημόσιο χρέος τους. Και οι γαλλικές, ιταλικές, ισπανικές κ.λπ. επιχειρήσεις όμως θα δανείζονται ακριβότερα από τις γερμανικές, άρα η ανταγωνιστικότητά τους θα υποχωρεί διαρκώς λόγω αυξημένου κόστους δανείων σε σύγκριση με τις αντίστοιχες γερμανικές ομοειδείς επιχειρήσεις και τη φθηνότερη χρηματοδότησή τους.

Είναι μάλλον αφελής όποιος στέκεται αποκλειστικά στην τεχνοκρατική πτυχή του ζητήματος αυτού. Βαρύτατες είναι οι υποψίες ότι αυτές οι κατά συρροήν υποβαθμίσεις κρατών της Ευρωζώνης από τους αμερικανικούς οίκους εξυπηρετούν και πολιτικούς στόχους της αμερικανικής κυβέρνησης, όχι μόνο τα συμφέροντα του αμερικανικού (και παρεμπιπτόντως και του βρετανικού) χρηματοπιστωτικού συστήματος. Ο επίσης αμερικανικός οίκος αξιολόγησης Φιτς έχει ουσιαστικά προαναγγείλει ότι σε δεκαπέντε μέρες, έως τα τέλη Ιανουαρίου το πολύ, θα υποβαθμίσει κι αυτός την πιστοληπτική ικανότητα της Ιταλίας, της Ισπανίας, του Βελγίου και της Ιρλανδίας.

Δεν έχουμε να κάνουμε με κινήσεις που πλήττουν απλώς την αξιοπρέπεια, το «ονόρε» των χωρών του ευρώ. Οι υποβαθμίσεις, που συνεπιφέρουν αύξηση του κόστους δανεισμού τής κάθε χώρας με πολύ διαφορετικά επιτόκια, υπονομεύουν την οικονομική βάση της Ευρωζώνης. Εντείνουν τις φυγόκεντρες τάσεις, καθώς αυξάνουν το κόστος παραμονής της κάθε χώρας στο ευρώ με πολύ διαφορετικούς ρυθμούς.

Είναι προφανές από πολιτική σκοπιά ότι η Ουάσινγκτον έχει καταλήξει στο συμπέρασμα πως ο σημερινός τρόπος λειτουργίας της Ευρωζώνης ενισχύει υπέρμετρα τη γερμανική ηγεμονία στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα οι ΗΠΑ να εκτοπίζονται πολιτικά από τη Γηραιά Ηπειρο ολοένα και περισσότερο.

Δείχνουν οι Αμερικανοί να έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα πως τα συμφέροντά τους επιβάλλουν να υπονομεύσουν την Ευρωζώνη με τη σημερινή της μορφή, αναχαιτίζοντας έτσι την επέκταση και εδραίωση της γερμανικής παντοδυναμίας. Οι ΗΠΑ είναι σαφέστατα υπέρ μιας ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς, η οποία διευκολύνει τη δραστηριοποίηση και των αμερικανικών επιχειρήσεων στην Ευρώπη. Την ενιαία αγορά τη θέλουν. Διαπιστώνουν όμως ότι ο τρόπος με τον οποίο διαμορφώνει την Ευρωζώνη το Βερολίνο γεννά σοβαρότατους κινδύνους για τα αμερικανικά συμφέροντα.

Χρησιμοποιώντας ως όπλο και τους οίκους αξιολόγησης, που έχουν ήδη βάλει στο στόχαστρο τη Γαλλία, οι Αμερικανοί αποσκοπούν στο να προκαλέσουν ρήξη στις γερμανογαλλικές σχέσεις. Να αποσπάσουν το Παρίσι από το Βερολίνο και να το ωθήσουν στην αναζήτηση οικονομικοπολιτικής συμμαχίας με την Ουάσινγκτον και κατ' επέκταση με το Λονδίνο. Είναι προφανές ότι, αν οι Γερμανοί χάσουν τους Γάλλους και οι τελευταίοι πάνε με τους Αγγλοαμερικανούς, το Βερολίνο θα χάσει αμέσως όλη τη Νότια Ευρώπη.

Τίποτα δεν προδικάζει την ευόδωση των αμερικανικών προσδοκιών, αλλά όλες αυτές οι υπόγειες αντιπαραθέσεις προοιωνίζονται ταραγμένο μέλλον για την Ευρώπη.

ΚΑΡΑΤΟΜΗΣΗ
Πώς οι Αμερικανοί υπέταξαν τη S&P

Τόλμησε ο ίδιος οίκος αξιολόγησης στις 5 Αυγούστου να αφαιρέσει τα «τρία Α» από τις ΗΠΑ, για πρώτη φορά μετά από 70 χρόνια. Ακαριαία δημοσιοποιήθηκε ότι το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης διεξάγει έρευνα για «ύποπτα ευνοϊκές» αξιολογήσεις εταιρειών από την S&P που συνέβαλαν στο ξέσπασμα της κρίσης! Το μήνυμα ήταν σαφές προς τον οίκο αξιολόγησης: «Μαζέψτε τα, αλλιώς σας φορτώνουμε ακόμη και την... παγκόσμια κρίση!». Το μήνυμα ελήφθη. Σε 15 μόλις μέρες ανακοινώθηκε από τους πανικόβλητους μετόχους της S&P ότι... καθαιρούν τον πρόεδρο Ντέβεν Σάρμα και τον αντικαθιστούν με ένα στέλεχος της Σίτιμπανκ! Η τάξη αποκαταστάθηκε. Υποβαθμίζοντας τη Γαλλία, η S&P ξεπληρώνει τα οφειλόμενα στην κυβέρνηση Ομπάμα.